 Een telefoontje en een afspraak. Waar begin je aan? Weten ze wel wat ze moeten doen? Wordt het een dag martelen of zijn we bezig met het enthousiast maken van de toekomst. WIE "A" ZEGT... Al meerdere keren had hij een belletje gedaan met het vriendelijke verzoek om een keertje mee te mogen met zijn broer op snoekbaars, dat was wel zijn grootste wens. Konden we dat niet een keertje gaan doen? Ik kende het mannetje niet en moest dus wel even nadenken voordat ik toestemde. In een flits ging het door mijn hoofd dat ik 25 jaar geleden ook aan Jan Schreiner en Rein van Rutten vroeg om een keertje mee te mogen. Wat voelde ik me trots om met die mannen mee te mogen vissen. Ik maakte een afspraak en hopend op goed weer legde ik de telefoon neer, twee blije broers achterlatend.  BESLAGEN TEN IJSMet een tot de rand gevulde plastic zak stapte ze in mijn auto op weg naar de boot. Ik heb het geluk dat de boot in een botenhuis in de tuin ligt dus alles lag klaar bij aankomst. De reis tot aan de visgronden was allesbehalve stil. Met grote verbazing werden alle pluggen in hun hand genomen en werden te nemen kleuren en vormen besproken. Waarom dit en waarom dat. Had ik die vragen ook niet gevraagd??? Het enthousiasme droop eraf. Is mijn hengel wel geschikt om met pluggen te vissen. Natuurlijk waren die perfect. Het idee om aan zo’n hoopvolle blik "nee" te moeten verkopen. Het belangrijkste was dat de mannen met vertrouwen gingen vissen.  HET GEVOEL EN HET GELUK GAAN SOMS SAMENMinder dan tien minuten varen en Niels krijgt de eerste door buiger. Talloze argumenten worden aangevoerd waarom hij als eerste een vis haakt. De kleur, de vorm en natuurlijk zijn hengel. Ik vind alles goed. Een competitieve blik en opmerking worden in de richting van oudere broer Stefan geworpen. Alsof de duvel ermee speelt pakt Niels ook de tweede vis, een snoek, in de smalle sloot. Het is volgens hem geen geluk meer. Hij straalt van oor tot oor. Stefan blijft stoïcijns onder de zegevierende geluiden. Stefan blijft zijn vertrouwde plug trouw en eindelijk krijgt hij ook loon naar werken. Een mooie snoek die gelukkig voor hem ook direct de grootste is. Stefan is wat rustiger en kijkt in de richting van Niels. Niels voelt de competitie….”Ik heb er twee hoor” Stefan geeft geen kick maar maakt alleen met zijn armen een gebaar dat zijn snoek wel iets meer lengte had dan de twee van Niels. Zonder wat te zeggen geniet ik van de mannen.  OVERLEG OVERWINT IEDER PROBLEEMWe zitten op dat moment op 11 snoeken en snoekbaarzen en de vangsten worden minder. Waar ligt dit nu aan vraagt Niels. Ik wijt het aan het warme weer en de daarbij behorende watertemperaturen. Ook vertel ik hem dat de meeste activiteit bij snoekbaarzen de ochtend en de namiddag tot de avond is. We nemen dan ook het besluit om de vele bruggen die Zaandam en de Zaan rijk zijn te gaan bezoeken. Het is daar wat donkerder en ook wat koeler. Na een goed uurtje varen en een pittoresk sluisje te hebben gepasseerd komen we op de industriële ader van de Zaanstreek. Een mengeling van soep, chocola en koek wordt ons gewaar in de matige westenwind. Alle grotere bruggen hebben een naam vernoemd naar leden van het koninklijk huis of uit de politiek. Als eerste gaan we kijken onder de rokken van de “Beatrixbrug”. De heren vermaken zich prima met de rubberen imitaties en vertikalen menige baars en snoekbaars omhoog. Alles wordt door me onthaakt gefotografeerd en weer teruggezet.  "DE MOOISTE DAG VAN MIJN LEVEN"Na een enerverende dag met alle facetten van plezier gaan we richting het sluisje wat ons weer in de Zaanse polder brengt. Op naar de haven. De mannen maken onderweg de dag nog iets mooier door de aanbeten in een nog beterr daglicht te zetten. Schitterend, de opwinding straalt van de mannen af. Plezier voor “Drie”. Ik zet ze uiteindelijk af bij hun huis. Niels gaat weg met de opmerking ”We hebben de mooiste visdag van ons leven gehad". Wat wil ik meer…..Topdag in de ruimste zin van het woord. |
