Een grote en bijzondere vis vangen is het verlangen wat iedere visser wel eens moet hebben als hij langs de waterkant zit. Wat mij betreft is dat gebeurt op 07-03-07. Dit jaar is een jaar van geweldige vangsten, de keren dat mijn vismaatje en ik - zijn gaan vissen en dat er geen karper op het droge kwam zijn te verwaarlozen, hooguit 1 of 2 keer. Onder karper vissen versta ik het vissen met een pen op een zorgvuldig neergelegd voerbedje. In de wintermaanden betekent dat veel voerplekken die we regelmatig aandoen, niet te lang bevissen en weer door naar de volgende plek. Wat ik al zei, dit gaat van het jaar als de bekende speer. Zo ook woensdagavond 07-03-07, voor de 2e keer in een korte periode een aantal voerplekken gemaakt op een stek dicht bij huis. Deze avond onderscheidde zich in niks van de vorige keren dat we hadden gevist, binnen een halfuur lag er alweer een karper op het droge. Een mooie vis van ruim 15 pond enlhoewel ik al zeker 25 jaar met de pen op karper vis kan ik een karper van 15 pond nog steeds zien als een mooie vis. Na een aantal voerplekken een 2 tal keer te hebben bevist, besloten we de 2 voerplekken die we nog niet bevist hadden maar eens aan te doen. Terwijl we er naar toe lopen vraag ik aan mijn maatje " links of rechts" ? Ik ga wel naar rechts was het antwoord. Binnen de 5 minuten kreeg mijn maatje een mooie beet en haakte een vis. Het bleek een brasem te zijn, formaat XXXL. Ik weet het niet, maar het vangen van een brasem, als je op karper vist, lijkt op sex zonder een orgasme. Vrij snel na deze vis kreeg ik een mooie karperaanbeet, een klein fel tikje en vervolgens liep mijn pen mooi recht van mij af. Voor je gevoel heb je de vis al gehaakt voor je aanslaat, penkarpervissers zullen ongetwijfeld begrijpen wat ik bedoel. Dit pakte echter anders uit, aanslaan hengel krom en shit ik zit vast, terwijl de hengel onder spanning staat neem ik lijn in en probeer door wat extra rukjes of ik misschien het probleem kan oplossen. Tot mijn verbazing begint het “probleem” te zwemmen, niet hard, maar gestaag en totaal niet onder de indruk van mijn hoepeltje ronde Armalite penhengel. ‘Wat is dit?’ roep ik naar mijn maatje, ‘een 30+ valsgehaakt ? Wat is dat beest sterk, ik heb helemaal niks in te brengen.’ De stek waar ik sta is een overgang tussen 2 vrij grote sloten die ongeveer 20 meter uit elkaar liggen en verbonden zijn d.m.v. een duiker. De vis die zich aan de andere kant van mijn lijn bevond was niet van plan ook maar iets mee te werken, sterker nog hij koos die weg die ik met angst in de stem al had voorspeld aan mijn maat “Als die maar niet die duiker in zwemt”.
Uiteraard gebeurde dit wel, met de billen tegen elkaar geknepen heb ik uiterst voorzichtig de vis weer de goede kant uit gedirigeerd en verdomd, hij of zij zwom weer in “open” water. Even ademhalen, wat een mazzel dat ik hem/haar weer uit die duiker wist te loodsen. Ik heb het nog niet uitgesproken of shit daar gaat hij/zij nog een keer, weer die duiker in zeker 15 meter. Wederom weet ik uiterst voorzichtig de vis waarvan we nu wel overtuigd geraakt waren dat het geen karper maar meerval moest zijn, uit de duiker te krijgen. Vrij snel dat de vis uit de duiker was, kwam deze voor de eerste keer aan het oppervlakte, vrijwel gelijktijdig klonk er “MEERVAL” De weerstand nam geleidelijk af en na een dril die voor mijn gevoel eerder een uur dan een half uur duurde gleed de vis heel soepel in het uit gestoken landingsnet. Raar dat dat zo eenvoudig ging, als je bedenkt wat voor afmeting de meerval had. Een enorme ontlading en ongeloof was het gevolg. Ik voelde een enorme behoefte dit moment met nog meer mensen te delen dan alleen mijn vismaatje. De feiten, gewicht 15 kg en 135 cm lang, wat een beest.
Met visrijke groet Arie van den Berg
