Laat ik mezelf maar eerst even voorstellen. Want als je iets beweert moet je wel weten wie dat beweert. Ik ben Pim Pos en durf van mezelf  te zeggen dat ik eigenlijk altijd als ik ga vissen "veel" wil vangen. Voor mij is een visdag geslaagd als ik vis vang. Het kan nog zo een mooi weer zijn en de vogeltjes kunnen nog zo mooi fluiten, maar als ik niets zou vangen, dan zou ik toch met een rotgevoel thuiskomen. De "mission" was dan zeker voor mij niet "completed "
Honderden mensen kunnen dan toch thuiskomen en zeggen ik heb heerlijk gevist, prima, maar voor mij geldt bijna altijd het resultaat.
Ik heb ook de gewoonte om iedere dag als ik gevist heb de gegevens in mijn computer te gooien. Honderden dagen heb ik reeds beschreven en dan kun je zien wat er gebeurt bij bepaalde wind, bepaald seizoen en ga zo maar door. Waarom denkt u dat toen mijn opa overleed, die visserman was, iedereen vocht om zijn logboek.....Hij had altijd een berg vis met zijn kotter en hij zei toen al dat de vis gewoon ieder jaar weer herhaalt wat hij daarvoor ook gedaan heeft. Vis denkt en leeft in patronen. Als voorbeeld weten we allemaal dat geep en zeebaars eerst in het zuiden wordt gevangen en dan pas bij ons in het westen. Ieder jaar is dat weer zo.

Verticalen......
Toen 20 jaar geleden het verticalen uit Amerika overwaaide was men laaiend enthousiast. Niemand viste zo, iedereen viste met levend of dood aas. Het zaakje ingooien en wachten maar. Iedereen ving ook op die manier zijn vis en er zullen, ook toen, dagen zijn geweest met meer dan 20 vissen. Maar als we op al die "dobber"en "schuiflood" dagen een grafiek loslaten dan zal het gemiddelde van die dagen niet boven de 20 liggen. Dat waren absoluut uitschieters terwijl er toen meer snoekbaars moet hebben rondgezwommen dan nu. Het verticalen was hot en wel om de volgende reden. Je viste met kunstaas en zocht de vis als het ware op en kwam dus ook veel meer vis tegen en ving er dus ook veel meer.

Je viste op een andere manier, vaak met een driftzak of driftemmer en al die vreemde nieuwe dingen waren allemaal weer een "nieuwe uitdaging"  
Als ik terugkijk op die periode was dat gewoon het einde. Mensen keken me laatdunkend aan als ik vertelde dat ik op een dag 50 snoekbaarzen en meer ving. "Daar heb je hem weer"
Prutsen, pielen en maar uitproberen om de techniek steeds maar weer te verfijnen. Andere hengeltjes, korter, strakker ander handvat.......
De Zaanstreek waar ik geboren en getogen ben, barst van het goede viswater en ik ging met mijn visboot "Guppie" overal naar toe en vertelde zo min mogelijk mensen waar ik geweest was. Ik was één keer zo dom om tegen de krant "De Typhoon" nu Noord Hollands dagblad tegen journalist dhr van Galen te zeggen dat ik tegenover de oude gasfabriek 35 snoekbaarzen had gevangen waaronder 3 vissen van boven de 90 centimeter. Ik stond met een foto van de grootste snoekbaars van 98cm in de krant. De dagen later was mijn plek niet meer exclusief en zat het er vol met vissers.....Een heel dure les die ik nooit meer zou vergeten. Het verticalen had zijn plek verworven in de roofviswereld...

Dropshotten.....
Een aantal jaren al weer geleden kwam het dropshotten uit Amerika overgewaaid. Een techniek die door de professionele bass hengelsporters was ontdekt en verfijnd. Eigenlijk was het een vorm van verticalen maar nu zat het aasje niet op een loodkopje maar direct op een haak een aantal centimeter boven de grond. Nu werd het spelletje nog preciezer omdat je nu echt met het kunstvisje moest spelen om het die actie te geven dat de snoekbaars het zou pakken.

"De beste acteur ving de meeste vis" Het andere voordeel was dat je het kunstaas veel langzamer kon vissen. Je kon het nu eventjes op de bodem zetten en alleen maar trillen of lichtjes optillen en weer neerzetten. In Amerika wordt deze methode als nog effectiever gezien als het verticalen.
Ik zeg bewust nog effectiever omdat het verticalen al heel effectief is. Vooral op dagen dat de vis slecht tot aanbijten te verleiden is kan het dropshotten de uitkomst zijn. Talloze haakmodellen passeerden de revue. Tot op heden heb ik nog maar een paar modellen gezien die ik persoonlijk goed vind werken. SPRO heeft nu een systeem dat heel goed werkt onder de naam  Spro jig 90 dropshothaak.  De haak staat direct 90 graden haaks op de lijn en je hoeft niet te knopen. Als enige kritiekpuntje noem ik het kunststofhulsje dat erbij wordt geleverd. Ik heb al een aantal keren gehad dat het scheurde. Ik heb toen uit de zeevisserij een koperen crimpje gepakt en dit gebruikt in plaats van het plastic hoesje en dan is het al een stuk beter. Dit systeem werkt heel snel en de haak is lekker dun vlijmscherp en oersterk. Wat ook goed gaat als je een crimp in het oog van een karperhaakje of stillettohaakje zet en dit vastsoldeert. Dan doe je dus je lijn door het crimpje en voorzichtig klem je het met een tangetje op je lijn. Het werkt snel en ongelofelijk secuur.      
Met dit systeem was er weer volgens mij een verbetering ontstaan. Mijn vrienden Kees en Peter Kuntz, waarvan Kees nog nooit had geverticaald, wist op deze manier toch afgelopen herfst samen met zijn broer Peter in m'n boot met de dropshotmethode meer dan 100 snoekbaarzen en baarzen te vangen. Je moet je alleen maar aan een paar regeltjes houden.
Diagonalen.......
Nu komen we eindelijk bij mijn meest favoriete techniek. Een mengeling van verticalen en dropshotten. Alles wat je hierboven hebt gelezen kun je inzetten bij deze methode. Je vist met een loodgewichtje 10 - 60gr. afhankelijk van diepte, stroom en kunstaasgrootte. Daarboven, ongeveer dertig cm,  zet je een kunstaasje en je gooit het zo ver mogelijk in. Houd de hengel in een hoek die voor mij persoonlijk zo rond de 60 graden ligt.
Heel voorzichtig vis je nu het aasje binnen. Maak korte bewegingen en vergeet vooral niet om ook het aas eens te laten vallen of even stil te laten hangen en alleen maar te vibreren. Het is een ongelofelijk goede en effectieve methode om vis te vangen. Deze techniek kun je ook op slechte dagen doen met een echt dood aasvisje zoals bliek, spiering of witvis. Iedereen heeft zo zijn eigen methode en niet iedereen is het met elkaar eens en dat is ook maar goed ook. Zo houd je de boel levendig. Ik vis persoonlijk ook bij het diagonalen met een "stingertje" een klein dregje wat ik in net achter de staart bevestig van het (kunst) aas. Het scheelt me heel veel missers. Probeer de diagonaal manier maar eens en je zult zien dat je meer vis gaat vangen. Nu maak je een combinatie van "vis opzoeken" door steeds te gooien en toch kun je het aas perfect aanbieden door de dropshotmontage. Neem voor de onderlijn fluorocarbon en je hebt een topcombinatie.
 Een beetje van alles gecombineerd in je eigen truc. Denk niet dat deze methode alleen op het zoete water goed werkt want ik heb het ook op zee uitgetest met Jan van de Bovenamp van Pure Fishing op zeebaars en gul boven de wrakken en daar ging het ook als de welbekende speer. Ook in Noorwegen met een grotere haak en ander loodgewicht en dode koolvis of shad gaat het perfect.