Na het overweldigende avontuur in Repvag vragen we ons af hoe het op de tweede plek zal zijn. Het ligt nog Noordelijker en de kabeljauw zit er op het moment volop. Een heel vrolijk lachende dame “Heidi genaamd” komt ons ophalen uit Sarnes. Ze heeft een camping, kleine huisjes en bungalows vlak onder de NoordKaap. De camping draagt de toepasselijke naam Nordkapp Camping. Allebei verbazen we ons over de schoonheid van het gebied waar we door heen rijden. We moeten naar Honningsvag en dit ligt ongeveer een half uurtje rijden van Sarnes. 
We moeten om onze bestemming te bereiken door een stukje hoogstaande techniek. Een tunnel door een rotspartij die een paar honderd meter diep onder de fjord doorgaat. Het is een vreemd en ook wel een beetje eng idee. Wat moet dit een enorme klus zijn geweest. Het voordeel voor de bewoners in dit gebied is wel dat ze nu direct door kunnen rijden en niet steeds met een pontje over hoeven.
We zitten in de laatste week van april om precies te zijn de 29ste en er ligt nog volop sneeuw. Wat is het hier ongelooflijk mooi. We zien onderweg steeds bij bepaalde punten de sporen van enorme groepen met rendieren.
Na inderdaad dertig minuten rijden komen we aan in Honningsvag. Een heel kleurrijk dorpje in het Noordelijkste puntje van Noorwegen. Het dorpje doet vrolijk aan door de tientallen verschillende kleuren huizen. Het belangrijkste middel van bestaan is de visserij en de metaalindustrie.
Heidi weet veel van de geschiedenis van de streek en als ze hoort dat we het heel interessant vinden vertelt ze alles over dit vissersplaatsje. Via Honningsvag komen we aan op het campingterrein. Heidi zegt dat we eigenlijk voor het mooie nog iets te vroeg zijn omdat het nog bijna overal wit is. In Nederland is het al dik twintig graden maar is het nog volop winter net een paar graden boven nul.
Heidi heeft een heerlijk knus huisje geregeld met uitkijk over de fjord. Na de afgelopen dagen, waarbij we veel te veel slaap te kort zijn gekomen, is dit echt een paleis. De afgelopen nachten zijn niet langer dan drie of vier uur slaap geweest en dat gaat vooral bij mijn broer zijn tol eisen. We liggen om 23.30 eindelijk op bed en zullen de volgende dag om 10.00 uur het programma horen.
Ik ben, hoe kan het ook anders, weer om 05.00 uur wakker. Ik ga zachtjes uit bed en hoor nog steeds het sonore geluid van een haperende dieselmotor die uiteindelijk mijn broer blijkt te zijn. Hij was echt kapot.
Ik besluit maar naar buiten te gaan en eens de omgeving bij zon en winstille omstandigheden te onderzoeken. Ik hoor vallend water en zie dat vlakbij de camping een gletsjerrivier met geraas naar beneden komt. Overal zie ik sporen van dieren in de sneeuw. 
Het zijn voornamelijk konijnen en hazensporen. Als ik voor ons huisje kijk zie ik plotseling de dieren die deze voetstappen veroorzaken. Een hagelwitte sneeuwhaas zit op nog geen dertig meter en kijkt me vol aan. Inmiddels is mijn broer ook wakker en we genieten allebei van de hoorbare stilte. Zo mooi is het hier dat je ook niet hoeft te spreken. Ik lig in een hoop sneeuw en dit doet me denken aan wintersport.
We besluiten na ontbeten te hebben onze spullen weer klaar te maken want we worden om 10.00 uur opgehaald. Ik neem weer een 30lbs en een 15lbs hengel meer en uiteraard de camera’s. Je weet het hier nooit.
Voor dat je het weet zie je dingen die je je leven lang nooit meer zult zien. Je maakt hier in dit gebied gewoon grote kans op het zien van een walvis en zeker te weten zeearenden.
Bernt en Heidi laten ons beneden, ongeveer vijf minuten vanaf de camping, het sportvis complex en de boten zien en we zijn beide onder de indruk over alles wat in zo’n korte tijd is gerealiseerd. Ze richten zich vooral op een doelgroep sportvissers die wil komen en die niet met honderden kilo’s vis weg gaat. Luxe huisjes en super de luxe bungalows 
Het ziet er allemaal schitterend uit en de boten zijn echt splinter splinternieuw. Het weer zit ons allemaal mee. De lucht is staalblauw en volop zon. Bernt komt met een geweldig idee. Laten we het nemen zoals het komt. Hij nodigt ons uit om met zijn eigen super de luxe jacht naar de NoordKaap te varen en daar foto’s te maken en dan gelijk even een zooitje vis te vangen voor zijn schoonvader.
We horen van Heidi dat deze visserman is en die wil nog wel wat grote gullen hebben voor stokvis. Heidi haalt wat te drinken en om 10.30 brullen we weg richting de NoordKaap. Een droom van mij komt uit. Het is slechts twintig minuten varen. Onderweg halen we nog even water in een klein dorpje en dan gaan we weer verder. 
Overal waar we varen worden we gek gemaakt door de enorme scholen vis die we onder de boot zien. Vlak buiten de fjord zien we meerdere kleine boten (sharks) vissen. Uiteindelijk zien we de markante vierkante uitstekende rots van de NoordKaap. Het karakteristieke weerstation in de vorm van een grote witte bol blinkt in de zon.
Vanuit elke hoek maakt mijn broer foto’s. Dan draait Bernt de boot zo dat we in het verlengde liggen van de NoordKaap. Het licht is nu perfect en ook hier worden tientallen foto’s gemaakt. Dan vind ik dat we ook vis moeten vangen op deze beroemde plek. Heidi vindt dit ook een leuk idee en krijgt een lichte pilkerhengel in haar hand. Samen laten we de pilkers ongeveer 
Ook hier is het net als in Repvag binnen een paar seconden feest, groot feest. Zakken hangen zakken hangen. Binnen twintig minuten serieus vissen is de
Voor de NoordKaap vissen en volop vangen. Zover ik weet heeft geen enkele Hollander dit al eerder gedaan. Dit smaakt naar meer. We gaan weer richting de camping terug en eten onderweg weer de nodige stokvis en gerookt rendierhart.
Ook op de terugweg zien we weer enorme scholen vis onder de boot en Bernt laat me een aantal goede visstekken zien. Onderweg besluiten we om als we terugkomen het zelf te gaan proberen met één van de visboten die in het haventje ligt.
Ook nu weer ben ik helemaal onder de indruk als ik terug kom. Wat is dit een ongekend goede plek en wat ligt hier een ongelooflijke hoeveelheid vis. Heidi gaat naar een afspraak en wij gaan samen met Bernt aan de homemade vissoep met kabeljauw en garnalen erin….Wat is het leven toch fijn.
Om 15.30 varen we zelf met een super zeewaardige boot met inboard dieselmotor de fjord in. De boot heeft een goede gps en dieptemeter.Ook heeft de boot lekker veel ruimte om je spullen in kwijt te kunnen. Het viskamp ligt perfect beschut tegen de rotsen in de fjord dus het is onmogelijk om te verdwalen hier. We passeren vlak voor de camping diepten variërend tussen de 10 en de
We stoppen een aantal keren maar het is voornamelijk kleine gul tot vier kilo en onbeperkt schelvis. We besluiten om toch maar weer dieper te varen omdat de schelvis met deze afmeting een eenhaps cracker zou zijn voor grote gul. We zitten rond de 
Overal zien we grote rode plekken rond de bodem. Mijn broer heeft eerder bodem dan ik omdat ik met een shad sta te vissen. Zijn pilker van
De hengel bokt vreselijk en hij kan het bijna niet sturen. In het kristal heldere water zien we inderdaad twee witte schimmen vanuit de diepte omhoog komen en na een paar minuten liggen er twee giga gullen aan dek. Op de foto lijken ze misschien niet zo groot maar mijn broer is bijna twee meter en dan lijkt iedere vis klein. De boot is uitgerust met een grote bun in de vloer die met behulp van een pomp gevuld en weer geleegd kan worden.
Snel worden de “beren” in de bun gedaan. Wat zich in die paar uur afspeelt is weer bijna niet te geloven. We hadden afgesproken met Heidi om 21.00 uur terug te zijn en in de paar uur die we nog hebben, vangen we een paar honderd kilo vis voor haar vader.
Niemand die zou dit geloven als ik dit zou vertellen. Het rammelt van de vis op dit plateau. Al schoonmakend varen we langzaam terug naar het haventje bij het viscentrum.
Een heel aardige timmerman die nog aan het werk was heeft de opdracht om ons even terug te brengen naar de camping. We zijn beide te moe om te koken en “verlagen” ons tot het eten van brood met een heerlijk stukje gerookte zalm en gerookte forel.
We hebben afgesproken dat we morgen weer omstreeks 10 uur vertrekken met onze eigen sloep op zoek naar nog groter. De grootste gul van deze dag was om precies te zijn 17,4 kilo. De grotere vis werd de hele tijd op een shad gevangen.
Mijn broer vind dit een vervelend en moeilijk spelletje maar we zagen heel duidelijk dat de grotere vis onderin de school zat en dat je daar bijna alleen maar kwam met een shad. Er was zoveel vis beneden dat als je met een pilker viste de vis veelal vals gehaakt werd bij het zakken. Je kon dus eenvoudigweg niet bij de grote vis komen.
Het duurde wel een paar minuten voordat ik beneden was maar dan had je bijna altijd een vis boven de vijftien kilo. Met dat lichte Gamakatsu pilk one hengeltje en die 15/00 Crystal Clear was het een onwijs spektakel. We bleven ons verbazen. Iedere drift die we maakten was raak. We bleven op dit plateau hangen omdat we dan niet de vis van
Eerst denken we aan een dode bruinvis of zoiets maar het blijkt al snel een grote zeehond te zijn die op zijn gemak een grote gul aan het wegwerken is. Helaas, voordat we binnen fotografieafstand komen laat hij zich zakken en is verdwenen. Inmiddels is de bun in de boot tot de nok toe vol. We varen weer terug naar het plateau en maken de zoveelste drift. Mijn shadje raakt uiteindelijk de grond maar bij de eerste tik naar boven is het net alsof of shad vastloopt. De Gamakatsu jig one hengel buigt tot in het handvat door. Dit is heel groot en heel zwaar en is op zo’n licht hengeltje echt kicken. Heel voorzichtig en met heel kleine stukjes tegelijk probeer ik de vis naar boven te brengen. Ruth heeft ook vis maar draait die zo snel mogelijk naar boven en grijpt zijn camera. Aan de hengel te zien is het geen heilbot maar een grote gul.
Heel even hoop ik maar dat het geen vals gehaakte gul is want dan is het ook een hijswerk van jewelste. Ik kan de vis goed sturen, en denk dus ook dat het gaat om een grote vis. Na ongeveer een goed kwartier zien we de grote witte gedaante vanuit de diepte omhoog komen. Dan verschijnt er een groot veld met bellen doordat de kabeljauw de druk in zijn lijf moet aanpassen. Hij laat dus lucht uit zijn zwemblaas lopen. Als hij aan het oppervlak ligt zien we beide dat het hier gaat om een dikke twintig kilo plus vis. Bernt had gelijk, hier zitten grote gullen. Voordat we de vis aan boord tillen spuugt hij zeker twintig loddes uit. Hier moet zo een berg voedsel zitten voor deze gullen, ze hoeven hun bek maar open te doen. Helaas voor haar was de laatste lodde van rubber. Ruth maakt de nodige foto’s met en zonder tegenlicht.
Hij wil het laatste licht van de dag door de vinnen van de vis zien. Een snelle schatting is twintig kilo plus maar tien minuten later bij precieze weging is de gul 22.83 kilo. Inmiddels is de wind sterk aangetrokken. Dat gebeurt in heel korte tijd en we gaan snel onder de rotsen in de luwte liggen. Hier kunnen we ook mooi in de baai de vis schoonmaken. Maar ja, daar aangekomen zien we ook hier onder de boot dikke rode wolken. Uiteraard ook hier even twee pilkers naar beneden. Als snel merken we dat het hier om mini gul en schelvis gaat. Ik haak zo te voelen een kleine vis en draai deze snel naar boven. Halverwege krijg ik een dreun op de hengel en de lijn wordt door mijn slip getrokken. Adrenaline weer tot mijn schedeldak. Helaas komt er een kale pilker boven en ik baal als de bekende stekker. Onder de school met kleine vis zitten dus blijkbaar grote vissen. Ik pak direct weer mijn pilkerhengel en laat de groene shad snel naar beneden zakken. Als ik de bodem heb tik ik hem weer omhoog en laat hem op mijn hengeltop zakken Hij krijgt niet de kans om te zakken, weer een korte vinnige tik en ik sla direct aan gevolgd door een zwaar bokkende hengel. Dit moet ook weer een grote vis zijn. Omdat het hier maar dertig meter diep is komt de vis vrij snel naar het oppervlakte. Een vis van ver boven de tien kilo ligt aan het oppervlak. Een betere afsluiting van deze grandioze drie dagen kon ik me niet wensen. 
Ik begin direct met het schoonmaken van de vis op de manier die ik van de vorige schipper geleerd had. Ruth helpt me met het uit de bun halen van de vis. We horen allebei een doordringend schel geluid en zien dat er boven ons een magistrale vogel hangt. Een zeearend heeft de ingewanden gezien en denkt aan een makkelijk te verkrijgen avondmaal. Ruth maakt snel zijn handen schoon en pakt de camera. Helaas, maar de arend is niet fotogeniek en verdwijnt net zo als hij was gekomen Ruth baalt enorm. Voor hem was dit de ultieme afsluiting geweest. We gaan door met ons werk en maken de vis schoon. Alles gaat overboord, ook de paar kleine ondermaatse gulletjes en schelvisjes die we hadden bewaard voor aas voor de heilbot. Terwijl we de laatste hand leggen aan het schoonmaken van de boot horen we een keiharde klap in het water. De arend had waarschijnlijk gezien dat we klaar waren met ons werk en was heel stilletjes aan komen zeilen en pakte nu met zijn enorme klauwen nog net even een lekker visje van het water. Ruth vliegt naar zijn camera en probeert nog wat foto’s te schieten. Weer hoor ik hem schelden, dit had nu de ultieme foto kunnen worden. Een grote visarend die een vis van het water pakt. Helemaal vol van alle avonturen varen we langs de rotsen terug richting het viskamp. Wat een land wat een plek, wat een vis, wat een mooie boot, alles kriebelt…..Deze plek is net als Repvag de allerbeste plek geweest waar ik ooit in Noorwegen ben geweest. We leggen de boot netjes in de haven en bellen direct Bernt om te zeggen dat al de vis in het fileerhuis ligt. In het kort beschrijven we hem de dag en hij is blij dat we onwijs gevangen hebben. We gaan direct terug naar de camping om de spullen op te ruimen. Het wordt een heel kort nachtje. We worden om half vier in de ochtend opgehaald en dan direct naar het vliegveld in Alta, het vliegtuig vertrekt om 07.30 naar ons kikkerlandje. Maar dat hadden we gedacht. Heidi had nog andere plannen.
Ze nodigt ons uit om voordat we naar Nederland gaan bij hun te komen eten. Het mag dan koud zijn in dit gedeelte van Noorwegen maar de mensen die hier wonen zijn dat absoluut niet. Net als Hokån en Toini zijn Heidi als Bernt zulke aardige en gastvrije mensen, dat ik één ding zeker weet ….Hier kom ik ook zeker terug. Na een traditioneel heerlijk Noors diner te hebben genuttigd gaan we om 23.00 naar ons mandje. Om exact 03.00 uur gaan we er weer uit en zetten alles buiten en Heidi komt ons exact om 03.30 weer ophalen.
Dan maken we een onvoorstelbare mooie rit naar Alta. Op de achterbank zit Ruth steeds maar te klikken met zijn camera. Een onvergetelijke reis met alles er op en eraan wat je bij een goede visreis maar mag verwachten. We hebben samen meer dan 1400 foto’s gemaakt. Leve het digitale tijdperk. 
Bij het vliegveld aangekomen zoenen we Heidi en bedanken haar voor alles. We spreken af dat we dit viskamp in Nederland op de kaart gaan zetten.
Wilt u gedetailleerde informatie hebben dan kunt u altijd contact opnemen.
U kunt ook de website bezoeken die ook in perfect Nederlands is opgezet. Ze zijn nog druk bezig om de website nog meer voor sportvissers aan te passen.
