REPVAG - Noord- Noorwegen…..Een avontuur wat ik nog nooit heb meegemaakt. ( Deel 1)
Al heel lang was het voor mij een persoonlijke wens om eens te vissen bij de Noord-Kaap. U weet wel, het Noordelijkste puntje van Europa volgens de vakantiefolders. Van heel veel toeristen hoor je….Ik ben bij de Noord Kaap geweest. Het woord klinkt zowat magisch terwijl het niet veel meer is dan het “ Noordelijkste puntje” van Noorwegen. In werkelijkheid is dit niet zo omdat er een landtong vlakbij ligt, die nog net iets Noordelijker ligt dan de bekende Noord- Kaap, maar daar maken we geen punt van. 
Ik wilde heel graag vlak voor de Noord - Kaap vissen, uiteraard vangen en als dat al niet genoeg was ook nog eens een vis van
Maar we zitten hier weer veel hoger dan de Lofoten. De eigenaar van het Repvåg Hotel , Hokån, zei het heel goed, "Bij de Lofoten komen ze op visite, bij mij wonen ze het hele jaar door.
REPVAG
Via Henrik Hamborg van Innovation Norway kwam ik uit op twee mogelijk te bezoeken bestemmingen. Er zat een sportvis onderkomen in een heel klein gehuchtje ”Repvag” en de andere bestemming zat net buiten Honningsvåg, een klein stadje waar voornamelijk visserij wordt bedreven. Het woord “våg”betekent baai dus letterlijk Honningsbaai. 
Er zijn heel veel stadjes en dorpjes met dit våg. Omdat er zoveel gebeurd is tijdens deze bezoeken aan beide viskampen hebben we besloten om over beide bestemmingen ook twee aparte artikelen te schrijven. Voor avontuurlijke mensen zijn deze beide stekken het “crème de la crème” We zouden met het vliegtuig gaan dus konden niet alle gewenste visspullen meenemen. Je moet dan heel selectief inpakken en dan maar dingen ter plekke missen want anders krijg je gewoon problemen met de luchthaven. Je moet echt veel geld betalen als je boven het toegestane gewicht zit. Ik had een 30lbs en een 15lbs boothengeltje mee. Hengels waar je in principe echt alles mee kunt vangen als je maar je tijd ervoor neemt. Ook neem ik altijd een licht spinhengeltje mee voor als het slecht weer is en ik lekker in de haven mee kan pielen. Mijn broer had ook alleen een 30lbs en een 15lbs boothengel mee. Zijn opdracht was om zoveel mogelijk goede foto’s te nemen van deze beide bestemmingen. We vertrokken rond 09.00 uur vanaf Schiphol naar Oslo. Daar moesten we twee uur wachten op de aansluitende vlucht naar Alta. Op dit vliegveld werden we opgepikt door Toini, eigenaresse en vrouw van Hokån. Samen runnen ze een hotel / motel / restaurant en hebben ze ook nog hengelsportcabines met alles er op en eraan. 
Ze wonen aan de fjord en het is er of je in het paradijs bent beland. Zo heerlijk rustig en zo relaxed gaat alles daar. Je hebt nog niet op zee gevist en toch ben je daar al op vakantie. Hokån is een echte zeeman en weet echt waarover hij spreekt. Hij heeft jaren een zeetaxibedrijf gehad en ook is hij professioneel duiker geweest. Vanaf het moment dat we er waren hebben we het gevoel gehad dat we deze mensen al jaren lang kennen. Om het maar in korte bewoording te zeggen…Het zijn beide “schatten “van mensen. Zo vriendelijk en zo gastvrij....
TOPBOTEN
De boten zijn op deze bestemmingen meer dan goed te noemen en zeker super veilig omdat ze geen boten onder de 6.5 meter hebben en allemaal met een stuurhut erop. Voor ons heel belangrijk omdat dan altijd de fotoapparatuur droog ligt. De boten die u op de kopfoto ziet zijn dus de boten voor de gasten. In alle boten zit een dieptemeter en een goede GPS installatie, sommige zelfs met kaartplotter.
Ik kon gewoon niet wachten om te vissen. Gelukkig dat ik van Hokån het advies kreeg om nog effies te wachten omdat de vis toch wel gevangen zou gaan worden. Hij zei het met zo een zekerheid dat ik hem wel moest geloven. Ik had de vele verhalen gehoord dat het er echt een visserswalhalla moest zijn als het ging om grote kabeljauw en ook vooral zeewolf. Er zijn jarenlang toernooien geweest om deze “STEINBIT”te vangen.
In het Noors worden ze stenenbijters genoemd. De allerbeste maand voor het vangen van zeewolf is juni, dus we waren er eigenlijk te vroeg voor. We zouden zaterdag onder leiding van René een aardige Duitser die daar periodiek werkte gaan vissen op zeewolf.
Inderdaad lag de boot de volgende dag al te ronken toen we aankwamen. Duitse punktlichkeit. 
Na ongeveer 25 minuten varen kwamen we bij de eerste stek. Gewoon langs de rotskust op een diepte van 40 tot 60 meter. Al snel kwam de eerste vis boven en ook broer Ruth was in zijn nopjes omdat hij nog nooit zo een zeewolfbeest gevangen had. René ving ook nog even een heilbotje van rond de vier kilo. Schrik niet, in dezelfde fjord was een giga heilbot van 140 kilo gevangen.
We zouden serieus gaan kijken of we de steinbit aan de vinnen konden krijgen. Het gebied stond erom bekend. Het zou toch gek lopen als we er niet een paar zouden vangen. René verzekerde het ons. Hij had nog nooit een trip ondernomen zonder zeewolf gevangen te hebben
Een vis met een absoluut respectabel gebit waar je met je vingers niet tussen moet gaan zitten. 
Jammer genoeg worden er ook spookverhalen over verteld. Ik las zelfs in het laatste meinummer van het visblad dat er iemand beweerde dat zo een zeewolf met gemak en bezemsteel kon doorbijten. Ik heb tientallen zeewolven gevangen maar dat is echt een fabeltje.
Ze maken korte metten met alle schelpdieren en krabben en toen ik er eentje open maakte zaten er allemaal delen in van de bekende “Koningskrabben”die je bij het programma op Discovery ziet vangen tijdens de “Deadliest Catch” De krabben waren op dit moment aan het verschalen en dan weten de wolven wel raad met ze. Ik hoorde van Hokån dat tijdens deze vervelling de mannetjes op de vrouwtjes gaan zitten om ze te beschermen. Ik kreeg gelijk een idee voor mijn vrouw als ik na de zomer begin te vervellen. De zeewolf pakt zowel shads als pilkers en ook met vis beaasde pilkers. 
Een van de allerbeste methoden is een netje maken met gekneusde mosseltjes. Laat gewoon de schelpjes erom zitten want in de natuur is dat ook geen enkel probleem. Kijk vooral eens goed in zijn bek omdat daar enorme maalkiezen/maalplaten in zitten. Het zijn net pitbulls en ze laten niets los wat ze in hun kaken hebben. De zeewolf wordt in restaurants heel hoog geprezen vanwege hun stevige witte smakelijke vlees. De huiden van zeewolf worden voornamelijk in IJsland gelooid en ze worden tot de sterkste leersoorten van de wereld gerekend. Het sterkste leer is van de kangoeroe. Toini vertelde dat in de tweede wereldoorlog de mensen van zeewolfhuiden zelfs schoenen maakten. Vooral de dieper zwemmende gevlekte zeewolf heeft schitterend leer. Toen we onze "tax" aan zeewolf gevangen hadden gingen we nog even vlakvoor de fjord op rondvis in de vorm van schelvis en Kabeljauw vissen.
Ook hier was zo veel te vangen dat we gewoon stopten omdat het zakken hangen was. Terug gekomen keken we in de zaal met foto’s en daar zag ik ook een foto van vriend en collega Arnout Terlouw die hier een aantal jaren geleden ook was geweest.
GEVLEKTE ZEEWOLF.....NET EEN LUIPAARD.
Tijdens het eten ( koud gerookte kabeljauw, worteltjes, aardappelen en botersaus ) kwam er een klein mannetje binnen. Gelijk kregen mijn broer en ik een ingeving.
Hier was de dubbelganger van Catweazel….De tovenaar in de kinderserie die uit de middeleeuwen in onze tijd terecht was gekomen.
Een man met humor en zijn verhalen logen er niet om. Hij had een idee. Hij hoorde dat we voor een groot artikel waren gekomen en hij wilde ons de beste stekken voor grote kabeljauw laten zien. In ruil mocht hij dan al onze vis hebben. Hij had namelijk een quotum en kon de vis naar de afslag brengen. Het was een goede vriend van Hokån en die zei direct dat het de volgende dag zou gaan spoken. Hij had de vorige dag zelf gevist en had toen in een drietal uren rond de duizend kilo grote gul gevangen, tussen de 10 en de 20 kilo. Mijn adrenalinespiegel vloog omhoog en ik vroeg hem het hemd van zijn lijf. Deze schipper was meer dan zestig jaar maar was zo levendig als 20. Ook hij was de volgende dag exact op tijd. We zouden met ons zeewolvenbootje gaan en Ole Martin zoals de schipper heette zou gaan schipperen. Bij het uitvaren zagen we al dat dit een ervaren schipper was. Na ongeveer 20 minuten varen stopten voor de eerste drift. Het was net om de hoek in de fjord. Hier was ook de foto met Arnout genomen vertelde Hokån. De wind was niet hard maar wel aanwezig. Bij de eerste drift haakte mijn broer een vis van rond de 9 kilo en ik eentje van 8 kilo.
Allebei dus al dik tevreden,hij echter niet. Gelijk ging hij naar een andere stek omdat dit niet groot genoeg was volgens zijn zeggen. Dan maar gelijk een flink eind weg. Toen wij hem duidelijk maakten dat we helemaal geen vis wilden hebben en alleen maar grote gul wilden "vangen" werd hij nog fanatieker. Hij zag direct een win win situatie. Hij meer vis en wij grote gullen!!! Het duurde met deze boot ongeveer twee uur varen. Een heerlijk rustig tuffende dieselmotor met zo een 7 mijl per uur. Die rit was helemaal niet lang omdat je echt betoverd wordt door het schitterende landschap waar je echt alles ziet waar je op hoopt.
Tuimelaars, zeehonden, dwergwalvissen, papegaaiduikers, zeearenden en ga zo maar door. Bewapend met mijn 30lbs boothengel en een vertrouwde ABU 10.000 met 15/00 Chrystal Clear een onderlijn van 0.95 mm SPRO fluorcarbon een pilker van 300 gram met daarboven een rode Gummimak. Op een gegeven moment hoorden we dat de motor langzamer ging lopen en Ole riep me in de stuurhut. 
Werkelijk waar het hele scherm was rood. Niet een klein lijntje op de bodem maar echt waar het hele scherm vanaf 20 meter tot 50 meter was alleen maar rood…..Dit betekende werken…Ik zal u een ONGELOFELIJKE DAG heel kort beschrijven. Ik heb die dag niet een keertje de pilker en gummimak naar beneden gelaten zonder dat er twee buffels tussen de 10 en de 16 kilo aanhingen.
De schipper vond het geweldig dat wij het geweldig vonden. Het enige wat hij deed was de vis strippen en klaarmaken voor de afslag. Mijn broer Ruth, vestigde weer een record met een prachtige gul van iets meer dan 14 kilo. Zijn record had hij vorig jaar gevangen op de Lofoten. 
Toen de schipper de bak vol had gevangen gingen we terug naar Honningsvåg alwaar zijn eigen grotere visboot lag. Daar werd de vis overgeheveld in speciale koelbakken. Hij stapte daar uit en ging naar huis. Ik vaarde de boot met behulp van GPS terug naar Repvåg en kwam helemaal vol met verhalen aan wal. Waar maak je het mee dat je op één dag met de hengel meer dan honderd gullen vangt meer dan tien kilo???????
Deze visserij was ongehoord goed en echt met geen pen te beschrijven. Voor de schipper Ole Martin was het allemaal gewoon, maar voor ons echt niet. Hoe vaak hoor je niet…Gisteren was het echt perfect maar vandaag was "het weer" niet goed of iets dergelijks.
Er was voor de volgende dag een nog spectaculairdere optie voor ons bedacht. De volgende dag zou Hokån ons wegbrengen met een grote visboot naar SARNES ( een tweede supervislocatie van Hokån iets verderop gelegen, direct aan de fjord ) Daar was een Duitse groep aangekomen die een boot nodig had en deze werd dus omgevaren. Wij zouden in Sarnes worden opgepikt door Ole Martin die weer met ons wegwilde om "buffels" te vangen. Hij zou dan zelf ook meevissen en gewoon zijn werk doen als visserman. We zouden met zijn eigen grote boot gaan. We vonden het allang goed. 
Deze man wist exact waar de vis zat en vooral de grote vis. Wat ons de hele week al was opgevallen dat er onnoemelijk veel Loddes ( Kaipling in het Engels) waren. De gullen zaten er helemaal vol mee. Hiernaast ziet u een lodde die uit werd gespuugd door een gul. Vroeger werden deze visjes die erg doen denken aan spiering door hun penetrante komkommergeur voor diverse doeleinden gevangen. We hoorden dat de Innuiït bevolking ( eskimo's) de visjes vroeger droogden en dan gebruikten als kaars. Overal zag je papegaaiduikers met bekken vol met visjes bovenkomen. Toen we naar huis gingen waren we allebei verbijsterd door de enorme hoeveelheid vis en vooral grote vis die we hadden gescoord en die we morgen hopelijk weer zouden gaan vangen. Gelukkig moest Ole Martin nog een rubber stootrand om een boot maken met Hokån, dus we hoefden niet zo heel vroeg weg.. Mijn broer was daar heel erg blij om.
Dit was zo intens en zo vermoeiend. Hokån vertelde op de steiger dat deze week een speciale “Repvag-experience” zou gaan worden …Daar moet je gewoon even aan wennen. Exact om 11 uur voeren we weg naar Sarnes. Een heel klein plekje met een geweldige ligging. Hokån zijn middelvinger zat onder het bloed. Uiteraard informeerde ik even wat er aan de hand was. Zonder enige emotie vertelde hij dat onze schipper Ole martin van de dag ervoor nog geen vijf minuten geleden met het boren in de bootrand dwars door zijn vinger en nagel was gegaan. Toen ik vroeg of hij niet even naar het ziekenhuis moest om op zijn minst naar de dokter te gaan zei hij alleen maar: Ik heb een goede weerstand, het geneest wel weer. De sportvislocatie Sarnes ligt direct aan de fjord waar je dus praktisch niet hoefde te varen. Na een goed uurtje kwamen we daar aan. Er waren inmiddels Duitse gasten en toen we die spraken hadden die het ook alleen maar over de gigantische vangsten.
We kregen in een heel gezellig houten Finse hut een onvervalste Noorse barbecue bij een temperatuur van net iets boven nul. Het was oergezellig en we werden getrakteerd op verse koningskrab. Ook werden er speciale Noorse worstjes gebakken Hokån vist er in de herfst en in de winter op. De krab op de foto hieronder lijkt misschien groot voor ons, maar Hokån vertelde dat het nog beneden gemiddeld was. Ze kunnen dus 7 tot 10 kilo zwaar worden. Als de poten uitgesperd zijn zit je zo op de 1.70 meter.
Een onvergetelijke ervaring. Met een beetje pesto en ook naturel wist Toini ( de vrouw van Hokån ) dit om te toveren in een culinaire lekkernij. Ze had zelfs voor deze gelegenheid vers Noors brood gebakken en dat was echt onwijs lekker. Na een uurtje was iedereen rozig door het vuur en het lekkere eten. ER MOEST WEER GEVIST WORDEN….We gingen direct naar onze stek waar we gisteren gestopt waren. Ook nu was de reis er naar toe onvergetelijk. Mijn broer Ruth verbaast zich er jaarlijks weer over hoeveel gezichten er in de rotspartijen te herkennen zijn, terwijl ik alleen maar denk hoeveel grote zeewolven onder die gezichten huizen.
Het leven is nog echt daar zoals het zou moeten wezen. De meeste vissers hebben een klein quotum en kunnen perfect in hun levensonderhoud voorzien. Hier wordt niet met de trawl gevist dus er wordt heel selectief vis gevangen zonder dat dit de totale visstand aantast. Als mijn vrouw ja zegt……..dan woon ik er.
Ik besloot samen met mijn broer om nog één uurtje met twee haken te vissen. Een pilker met een rode SPRO gummimak en daarna zou ik gaan vissen met een licht pilker hengeltje ( SPRO GAMAKATSU jig- one 80-150 gram) en een loodkop van 100 gram met een shad. Als hoofdlijn weer 15/00 en nu een 50/00 fluorocarbon onderlijn. Eens kijken hoe dat zou gaan.
Het zou saai worden om deze dag weer te beschrijven. Wat een feest werd het weer. De ene gul was nog groter dan de andere en iedere keer als we de pilker lieten zakken was het raak. Weer enorme mooie dikke grote gullen. De schipper was helemaal in zijn nopjes. We hadden net voordat we weggingen een stukje stokvis gegeten en onze nieuw gevangen vis zou worden omgetoverd in deze heerlijke Noorse lekkernij. Met mijn lichte pilkerstokje werd het een niet normaal kickfeest. Daar kan geen houseparty en geen enkele partydrug tegen op. Deze visserij was een partydrug op zichzelf en voor mij absoluut verslavend. Ik gooide de loodkop uptide en wachtte precies 20 seconden. Daarna, net als bij het verticalen op snoekbaars, tikte ik het loodje omhoog en liet het op de hengeltop zakken. 
Dan volgde er een giga dreun en dan kon het feest beginnen. Op een gegeven moment stond ik dus met een ruim 32 pond zware gul te stoeien. De vis gaf zo een strijd dat ik de vis na gegafd te hebben teruggooide, deze had het verdiend. De schipper had het niet in de gaten en hoorde de plons. Het enige wat hij zei….It doesn’t matter, there are plenty more…..Welke kleur je er ook aan deed, alles werkte. Na 15 gullen was de shad aan flinters en deed ik er een nieuwe aan. Ik gooide de oude niet weg omdat ik die op mijn gemak met een klein beetje krachtlijm zou repareren voor het geval ik zonder zou komen te zitten. De nieuwe PENN SG 5000 Molen deed het klusje fluitend. Ik was eigenlijk een beetje blij toen de schipper zei dat we naar binnen zouden gaan. Mijn armen waren helemaal verzuurd….ik moest ook nog drie dagen naar de Nord Kapp Camping. Waar vang je in je eentje op een dag meer dan honderd gullen tussen de 10 kilo. en 16 kilo
Om precies 23.00 uur gingen we richting de fjord terug om de vis te verwerken en weg te brengen. Een dag die velerlei opzichten tot de meest opzienbarende dagen van mijn leven zal behoren. HOEZO KABELJAUW TEKORT….Hoezo Repvåg Experience....Hokån had gelijk gekregen. Hier was nog een ongelofelijke hoeveelheid.
Ik heb lang nagedacht of ik deze foto wel kon plaatsen....Zoveel vis....Maar toen gaf mijn broer eigenlijk het juiste antwoord. Dit was deel uitmaken van een gewone werkdag van een beroepsvisser waar wij toevallig deel van uit mochten maken. Hij bracht ons naar de beste plekken en hij mocht de vis hebben. 
Toen we de vis hadden afgeleverd bij de afslag werden we getrakteerd door de schipper op een heerlijk etentje in een plaatselijk visrestaurant. Hij had twee middelslag koolvisjes gevangen die om werden getoverd in een super de luxe diner. Verser kon natuurlijk niet.
Toen we terugkwamen van de afslag en terugstoomden naar Sarnes stonden de hartelijke mensen van de Nordkapp Camping al op ons te wachten…….Binnen twee weken leest u dit ongelofelijke relaas in…..Noord Noorwegen - Deel twee!!
Ik besluit maar met de legendarische woorden van Arnold Schwartzenegger.....
Repvåg.........I"LL BE BACK!!
Voor een bezoek aan de website van het Repvåg Hotel...
http://www.repvag-fjordhotell.no/
of u kunt als u specifieke informatie wilt terecht bij p.pos@hengelsport.com
