Een vreemde koptekst, maar verderop in dit visverslag meer daarover
Het is september 2010. Na een drukke werkdag volgt bij mij altijd het vaste ritueel. Douchen, omkleden, een bakkie leut en de binnengekomen post bekijken. Als zelfstandig ondernemer met een druk bedrijf komen er vaak stapels post binnen, zo ook op deze dag. He gelukkig, de nieuwe Zeehengelsport is ook binnen.  

Bladerend door dit fantastische magazine gaan mijn gedachten uit naar een paar maanden eerder (juni 2010). Daar, in het hoge Noorden van Noorwegen, verbleven wij acht dagen bij misschien wel de beste visgids die wij ooit hebben meegemaakt: de uiterst sympathieke Belg, Marc van Roie. Sinds jaar en dag heeft hij op Sørøya zijn eigen viskamp (Sørøya Fishing & Guiding) en jaar in jaar uit worden daar gigavissen gevangen, waarbij het vissen op Skrei het hoogtepunt van het jaar is.  

Wij verbleven daar met vijf (Friese) sportvissers en hoewel de vangsten niet best waren, hebben wij daar toch een topweek gehad. Sørøya staat niet alleen bekend om de prima Kabeljauwvangsten, maar ook grote Zeewolf, zware Koolvis en natuurlijk de magische Heilbot zijn daar ook zeker goed te vangen. Deze laatste stond bij alle deelnemers op de wensenlijst en destijds wisten alleen Mark en Jacob een dergelijke “platte” in de boot te krijgen. Vismaat Mark mocht de grootste noteren (een “kleintje” van 107cm). Ik ving zelf een miniheilbot van circa 50cm en aangezien ik deze soort in Noorwegen nog nooit had gevangen, kon ik deze dus ook van mijn lijstje schrappen. 

Terug naar de werkelijkheid. Al bladerend in de Zeehengelsport kom ik uit op pagina 23. De koptekst luidt: “De gedroomde Heilbot” en vol interesse begin ik te lezen. Fred Hotting heeft de redactie attent gemaakt op een megavangst Heilbot en wel op Torsvåg Havfiske. Daar was Harry Verhagen in staat om een “platte” van maar liefst 162,7kg naar boven te takelen. Ongelofelijk wat een monster en wat een verslag van deze supervangst!

Ik legde contact met Peter Dohmen (hoofdredacteur bij zeehengelsport) en die bezorgde mij het e-mailadres van Fred en zo werd het eerste contact gelegd. Ik kreeg diverse e-mails onder ogen en wat ik daar las was echt te bizar voor woorden. Belangrijker: de foto’s liegen niet en ook op de website van Torsvåg Havfiske (www.torsvag.no) staan er velen. Ik raakte verder in contact met Manuel Doulis, één van de personen achter de “Six Amigo’s”. Hij en zijn vismaten reizen ieder jaar twee keer af naar Torsvåg en willen ook nergens anders meer heen dan dit visparadijs.
Nadat ik in november 2010 ons eigen visgroepje enthousiast had gemaakt (“wanneer gaan wij weg?” was de veelgehoorde kreet), konden de voorbereidingen voor onze vistrip in 2012 beginnen. 

PIM POS

Zonder goede raad en advies vaart niemand wel, dus dan is een telefoontje naar Zaandam de juiste optie. Pim kennen wij onderhand al jaren. Deze spraakwaterval uit de Zaanse streek kan zo ongelofelijk veel en goed over Noorwegen vertellen (hij is er tenslotte al meer dan zestig keer geweest), dat als je hem belt, je op moet passen, dat de telefoonrekening uiteindelijk niet naar ongekende hoogten gaat stijgen. Op De Lofoten (augustus 2007) hebben wij Pim voor het eerst ontmoet en bij iedere vistrip die wij gaan ondernemen, hebben wij even contact om te kijken of de gekozen locatie geschikt is. Voor informatie over het zeevissen kan ik hem altijd bellen en bij wijze van service ontvangt hij van ons de beste viskruiden die er te bedenken zijn (met dank aan visboer Bjorn). Een e-mail naar Pim sturen is ook geen probleem en antwoord volgt altijd dezelfde dag. Ik wist dat Pim in 2011 ook de wateren van Torsvåg onveilig zou maken, dus dat voordeel hadden wij in ieder geval. 

DE VOORBEREIDING

Waar de één boekt via een (vis)reisbureau, daar zoekt de ander zijn eigen weg. Wij behoren tot die laatste categorie en wel met de doodeenvoudige reden om de kosten zo laag mogelijk te houden. Een boekingsbureau leeft ook niet van de lucht en vraagt overal en nergens provisie voor. Dat is hun goed recht. Niets mis mee. Alles is dan wel tot in de puntjes geregeld, maar daar betaal je dan ook voor. Wij regelen dus zelf het rechtstreekse contact en dat is nog nooit misgegaan. Bovendien kan je tijdens de vakantie ook nog genoeg bijsturen (mocht er iets misgaan). Daarvoor heb je tenslotte een mond gekregen en die is om te praten.
Nadat ik in het voorjaar van 2011 nogmaals met Fred en Manuel contact had gehad, was één belletje naar Torsvåg voldoende en waren het huisje en de boten geboekt. Nu het vervoer nog. 

Simon Brouwer (in dit verslag verder genoemd als Brouwer senior en inderdaad de vader van David, Jacob en Marcel) wilde dolgraag ons visgroepje versterken en dit avontuur meemaken. Aangezien hij nog nooit in Scandinavië is geweest, wilde hij de reis per camper doen en onder het motto “met de camper zie je ook nog iets van de natuur”, gingen wij akkoord. 

Van de drie voorgaande trips naar Noorwegen hebben wij altijd een draaiboek bijgehouden. De taken worden vooraf binnen de groep verdeeld en als één ieder zijn ding doet, dan gaat alles van een leien dakje. 

Het voordeel van het reizen met een camper is de hoeveelheid vismateriaal dat je mee kan nemen. Met het vliegtuig ben je gebonden aan een maximum gewicht en voor het vervoer met een auto, of in ons geval een camper, hoef je daar niet om te denken. Daarnaast kan je volop eten en drinken meenemen, wat in Noorwegen natuurlijk duurder is dan bij ons in de supermarkt.

Het grootste nadeel is de reisafstand, want de trip is lang, erg lang. Bijna 3100km door Duitsland, Denemarken, Zweden, Finland en de uiteindelijke bestemming in Noorwegen. Maar bij het zien van al het moois wat de natuur ons geeft, heb je gelijk een bepaald vakantiegevoel en daar is ook iets voor te zeggen. Eekhoorns, vossen, dassen, elanden, rendieren, roofvogels en wat al niet meer; de ongerepte natuur is fantastisch. 

Ik had van Ruth Pos (inderdaad de broer van) een prima route ontvangen, nadat zij in juni 2011 van hun reis naar Torsvåg waren teruggekomen. Tegenwoordig hoef je echt geen dure TomTom te kopen, want op de meeste up-to-date- mobiele telefoons zitten zoveel mogelijkheden, dat je met een simpele handeling de meest geavanceerde routeplanners kan binnenhalen. Houd wel rekening dat het bedrag voor het internet buiten Nederland ook reletief hoog is.....Broer Marcel had dit uitstekend geregeld en feilloos werd de route gereden die ons door Ruth was aangereikt. Nogmaals dank daarvoor!

 VISMATERIAAL:

Ik weet nog goed dat wij als “groentjes” in onze eerste zelf geregelde visvakantie (2003) veel te zwaar materiaal bij ons hadden. Grote, dikke poken en lijnen waar je vrachtauto’s mee omver kan halen. Totaal onnodig, maar dat wisten wij toen nog niet.

Na al die jaren is er het nodige veranderd. Van dikke 50lbs stokken naar prachtige en flexibele 30lbs hengels en zelf ook nog lichter. Ons motto: licht vissen geeft de mooiste sport en dat je met een 30lbs stokkie geen Heilbot van 75kg kan vangen, dat is een fabeltje (zie dinsdag 28 augustus). Het merk hengel is persoonlijk, maar heeft ook zeker een budgettaire achtergrond. Waar de één een stokkie van een paar tientjes heeft, daar wil de ander het beste van het beste en spendeert tweehonderd euries. Natuurlijk, het oog wil ook wat. Alle vissers kozen voor een stevige stok tot 30 lbs, een “middenklasser” spinhengel (10-12lbs) en een lichte spinhengel. Voor Noord-Noorwegen hoef je dus echt geen “zwaar materiaal”, hoewel sommige websites anders beweren.

Op de molens en reels bezuinigen wij niet en dat mag best wat kosten (Penn, Shimano, Van Staal, Abu Garcia). Goed gereedschap gaat langer mee en vooral als je er ook goed op past. Op de spoelen vanzelfsprekend een goed merk dyneema, een nylon onderlijn en klaar is Kees. Resteert nog het (kunst)aas. 

Onze voorraad van de vorige vistrips was al aanzienlijk, maar schijnbaar kon/mocht er nog wel iets bij. Eddy Mares (www.havfiske.nl) is ons denk ik nog dankbaar. Natuurlijk ga je naar de snoepwinkel in Nijverdal! Een hartelijk ontvangst is altijd ons deel en na een paar bakken koffie – en vele Euro’s armer – ga je toch met een tevreden gevoel naar huis.
Nadat ik rond 20 augustus 2011 nog contact had gehad met Sonja (eigenaresse van Torsvåg Hafviske), kon het aftellen beginnen. 

VRIJDAG 24 AUGUSTUS (VERTREK)

De dag van vertrek. Voor sommigen van ons nog gewoon een werkdag (velen van ons zijn zelfstandig ondernemer). Gelukkig had Brouwer senior zijn eigen administratiekantoor al op slot gedraaid en samen met Marcel haalde hij de camper op uit Rogat (camperdeluxeverhuur). Na veel gepuzzel kon de enorme voorraad aan vismateriaal en eten en drinken in de camper en na nog een bakkie leut werd afscheid genomen van de familie en om 20:13 uur werd de motor gestart en vertrokken wij richting de grens. 

Het late tijdstip van vertrek hadden wij bewust gepland. Vooral in Duitsland sta je zo in de file (omgeving Bremen en Hamburg), maar daar hadden wij nu gelukkig geen last van. Het eerste richtpunt was de oversteek van Puttgarden naar Rødby in Denemarken. Met de veerboot duurt dit ongeveer drie kwartier en reserveren vooraf is niet nodig. Om het half uur is er een vertrek en betalen gaat simpel met een creditcard (echt onmisbaar!). Vanuit daar zouden wij via de Øresundbug Zweden binnengaan, maar door een onoplettendheid van de chauffeur en diens bijrijder kwamen wij uit in Helsingør. Ook niet erg, want vanuit daar ga je met de veerboot naar Helsingborg (de Zweedse kant). Vervolgens de oostzijde van Zweden (snelweg E4), de E10, E45 (Finland) en daar kom je dan uit op de snelweg E8 en via deze weg belandden wij uiteindelijk in Tromsø (Noorwegen). Dwars door de stad en zelfs nog een gedeelte weg onder het water, ging de reis verder naar Hansnes. Na een vermoeiende reis en vele prachtige belevenissen onderweg, kwamen wij daar op zondagmiddag (26 augustus) om 11:23 uur in de middag aan. Om 14:30 uur de overtocht naar het eiland Vannøya (reserveren is niet nodig en betalen gaat simpel met de creditcard) en dan linksom langs de westkust, waar wij uiteindelijk om circa 16:00 uur aankwamen in Torsvåg. De bekende strekdam die wij op verschillende foto’s al hadden gezien lag daar in volle glorie, maar bovenal ons huis (Lighthouse), wat op het hoogste punt van het kamp lag, was werkelijk adembenemend. 

Het kamp zelf lag er fenomenaal bij. Prima appartementen en verder staan er drie huizen ter beschikking. Helaas staan twee huizen verder van de haven af, maar het Lighthouse ligt op een paar minuten lopen. Wij werden zeer hartelijk ontvangen door Trine en ook de visgids, de uiterst sympathieke Duitser Stefan, schudden wij de hand en gelijk werd er in het Engels of Duits al stekkennis aangereikt. In de grote ontvangstruimte (zeg maar een kantine), hangen vele foto’s met gevangen vissen, waaronder enorme Heilbotten en giga Kabeljauwen en Koolvissen. 

Wij hadden pas vanaf maandag de beschikking over het huis en de twee boten, maar na een kort gesprek konden wij zondagavond al in het Lighthouse plaatsnemen. Over service gesproken (bij de afrekening is deze extra nacht ook niet in rekening gebracht). Aangezien wij een paar uren moesten wachten, werd de haven verkend en de boten bekeken. Daar lagen ze, de Arvor’s, volgens ons de beste zeewaardige boten voor op(en) zee. Wij hadden het grootste type, namelijk de Arvor 230/AS Deluxe, met 150pk diesel.

Alle boten zijn voorzien van de best denkbare apparatuur en veiligheidsuitrustingen. De Lowrance HDS5 met GPS en plotter kwam ons bekend voor, want die hebben wij zelf ook in onze eigen visboot. Gelijk even gekeken naar wat onze voorgangers in het scherm hadden achtergelaten (plotter en waypoints), dus ook hier kan je gelijk al een voordeel mee doen.

David en Jacob waren inmiddels naar het Lighthouse gegaan en raakten daar in gesprek met een Duitse sportvisser en na een kort gesprek hadden wij weer veel informatie in de broekzak. Na een paar uur wachten was het zover en kon de camper de steile heuvel op en werd alles uitgeladen. Het huis zelf lijkt wel een woning uit grootmoederstijd. Overal snuisterijen en dingetjes uit een ver verleden. Veel ruimte, een vriezer, wasmachine, twee douches en toiletten, kortom een huis met alles erop en eraan. Tegen de woning aan staat ook een echt werkende vuurtoren en deze is vanuit de bovenverdieping bereikbaar. 

Wij hadden natuurlijk de laptop meegenomen, want in het huis is draadloos internet aanwezig. In Nederland hadden wij een uiterst handig programmaatje ontvangen, met daarop de gehele waterkaart van Noorwegen. Alle (on)dieptes, bodemstructuren, et cetera, staan hier op aangegeven en met behulp van de inmiddels verkregen waterkaart werden vele potentiële stekken met elkaar vergeleken. Het grote voordeel van het programma zijn de gps-coordinaten. Die worden op een door jou gekozen punt direct aangegeven. Deze coördinaten voer je vervolgens in op de fishfinder aan boord en varen maar. Uiteindelijk werden de hengels klaargemaakt en na een lange dag werd om 01:00 uur het mandje opgezocht en kon het boomzagen op iedere kamer beginnen….

MAANDAG 27 AUGUSTUS

Om 06:00 uur is de tafel al gedekt en de koffie geurt al heerlijk door de woning. Wij hoeven ons om 10:00 uur pas te melden bij de boten, maar de adrenaline is bij iedereen al ver boven de hersenpan uitgestegen. Nadat alle spullen zijn gepakt, zijn wij op het afgesproken tijdstip bij de boten. Stefan komt net aanlopen en van hem krijgen wij een heldere en duidelijke uitleg. Een klein uur later varen wij de haven uit en na de strekdam is het rechtsom het fjord in, op weg naar open zee.

Stefan heeft ons nog wat extra stekinfo gegeven en met een berg aan informatie wordt de eerste stek aangedaan. Na een klein half uur wordt al duidelijk dat de wateren rondom Torsvåg vergeven zijn van de vis. Werkelijk niet normaal wat wij in zo’n korte tijd naar boven weten te takelen (van heel klein naar bizar groot). Of het nu een shad of een pilker is, het maakt allemaal niet uit. Ik ben er stellig van overtuigd dat ook een boxershort met haak vis had opgeleverd. Ook de kleur speelt geen enkele rol, want de vissen bijten overal op. Vele Gullen (bij ons is dit tot 80cm en boven deze maat is het Kabeljauw), Kabeljauwen, Roodbaars, Leng, Lom, Schelvis en vele, vele Koolvissen mogen kort het daglicht zien en gaan onbeschadigd allemaal retour. Bij menigeen beginnen de armen dan al wat strammer te worden. Brouwer senior weet niet wat hij meemaakt. “Jonges, dit is net te leauwen”, is die dag een veelgehoorde kreet. 

Boot 9 (Marcel, Mark en Simon) zoekt een volgend waypoint op en daar schakelt men over op het vissen met levend- of doodaas. Koolvissen van 30 à 40cm monteren op een zelfgemaakte montage en zakken maar. Op een diepte van maximaal 30 à 35 meter worden gelijk de eerste metervissen gevangen en deze gaan ook allemaal retour. Opvallend deze dag, is dat Mark en Brouwer senior beide een Kabeljauw vangen van 111cm, maar dat de vis van Mark 14,5kg is en die van Brouwer senior “slechts” 10kg. Zo gaat het deze dag maar door en ook in boot 10 mogen de eerste metervissen kort het daglicht zien, voordat ook zij weer retour gaan. Later krijgt deze boot nog bezoek van een aantal Bruinvissen. Wat is de natuur toch mooi! 

Samengevat brengt deze eerste visdag ons 10 metervissen, circa 20 vissen tot 100cm en het slag tussen de 70 en 80cm hebben wij niet eens meer geteld. ’s Avonds nog een portie zelfgemaakte Kibbeling en na een kleine alcoholische versnapering gaat rond 23:00 uur bij iedereen het lampje uit. 

DINSDAG 28 AUGUSTUS

De wekker gaat weer vroeg en om 06:30 uur varen wij de haven alweer uit. Terwijl de andere gasten op het kamp nog liggen te knorren, geven wij vol gas, op zoek naar de magische en onvoorspelbare Heilbot. Op ons computerprogramma hadden wij al wat mooie zand- en grindplaten gevonden en Stefan had ook een mooie stek prijsgegeven. Verder had ik de vorige dag nog met Pim Pos contact gezocht (die zat tijdens ons verblijf ook in Noorwegen op Hitra) en die wist nog een mooie stek aan de overkant van het fjord. Ergens “diep achterin” dit fjord waren volgens hem in 2011 mooie Heilbotten gevangen. Zoals vele vissers wel weten, springen de Heilbotten echt niet zomaar in de boot. Getij, windrichting, stroming, bijtgedrag, et cetera; het speelt allemaal een grote rol. Gericht vissen op deze vissoort vergt dan ook veel tijd en inspanning, met veelal nul vissen als resultaat. 

In het fjord zelf stikt het van de kleine Koolvis. Het lijkt wel of ze gestapeld liggen en ook het scherm van de fishfinder kleurt bij tijd en wijle rood en blauw. Aangezien de Koolvis zich uitstekend leent als aas voor de Heilbot (ook voor Kabeljauw trouwens), wordt door beide boten een “oppertje” gezocht op circa 10 meter diepte en na vijf minuten is de visbun vol met Koolvis tussen de 30 en 40cm. 

Er zijn vele technieken voor het vissen met dood of levendaas. Ons motto: houdt het simpel en eenvoudig. In 2007 had ik bij Johan Veerman (Hengelsport Volendam) zulke goede jigkoppen gekocht (zelf gegoten met Gamakatsuhaak) en deze koppen hadden wij nu besteld bij Hengelsport2000 uit Amsterdam. Natuurlijk zijn er ook de jigkoppen van Berkley, maar die zijn veel duurder. Uiteraard hadden wij ook de Giant Jigheads meegebracht en daar werd deze dag ook mee gevist. 

Na het bevestigen van de Koolvis is het zakken en langzaam ophalen en hopen op die hartverzakkende aanbeet. Qua diepte hoef je echt niet extreem; wij visten op maximaal 40 meter. Uren en uren verstrijken en bij geen enkele boot is er enige vorm van activiteit geweest. Vele stekken worden bezocht en boot 10 houdt het dan voor gezien en gaat weer terug richting het kamp voor een bammetje, om ’s middags weer de vissen te belagen. Achteraf een foute keuze, want later die ochtend krijgt Mark (boot 9) op nog geen 30 meter water iets aan zijn Koolvis. Een niet te stoppen TGV heeft het aas gepakt en meter na meter dyneema vertrekt van zijn spoel. Af en toe moeten Marcel en Simon de hevig rokende molen afblussen met zeewater, want dat het groot is, is al snel duidelijk. Na een lang gevecht komt er dan eindelijk een “platte” vanuit de diepte, met een geschat gewicht tussen de 70 en 80kg, wat neerkomt op circa 1:70-1:80m. 

Wij hadden met zijn allen afgesproken om alle gevangen Heilbot trachten aan boord te krijgen, te meten en te wegen (als het kon) en daarna weer netjes terug te zetten. Bij een vis van dit formaat is dit gemakkelijker gezegd dan gedaan en bij het binnenboord halen had de Heilbot schijnbaar nog zoveel energie over, dat de gaf uit de bek scheurde en de vis weer in de diepte verdween, een ongelukkige visser/vanger achterlatend. Gelukkig staat alles op film en foto en dat is voor Mark dan ook de enige troost zullen wij maar zeggen. 
De rest van de dag kwam er geen Heilbot meer boven, ondanks dat beide boten een zeer groot gebied hadden afgezocht. Werd er dan helemaal niets gevangen? Jazeker, maar dat telde deze dag even niet. Morgen in ieder geval terug naar deze stek. 

WOENSDAG 29 AUGUSTUS

De wekker gaat weer vroeg vandaag. Om 05:00 uur is de eerste al beneden en de rest volgt niet veel later. De vorige avond hadden wij op de getijdentabel (echt onmisbaar) al gelezen dat het die ochtend opkomend water zou worden. De weersvoorspellingen waren voor vandaag ook gunstig (windkracht 3 tot 4) en vol goede moed gingen wij het heuveltje weer af en kon de lange trip naar de overkant van het fjord weer beginnen. Het zou een memorabele dag worden…. 

Aangekomen op de bewuste Heilbotstek krioelt het aan de oppervlakte al van de kleine Koolvissen. Duidelijk, is dat de grote vis actief aan het jagen is. Balen, zijn wij te laat aangekomen? Als eerste worden de lichte spinhengels gepakt en met de pilker worden snel de eerste aasvissen aan boord gehesen. Snel aan ieder zijn eigen gebouwde systeem en zakken maar. Aan de toppen van de bergen heerst een sluier van bewolking, de zon probeert door te breken en de wind valt helemaal weg. Een voorbode?

Jacob vangt een gulletje van een centimeter of 60. Snel onthaken en terug. Helaas wil de vis niet wegzwemmen. Onbewust kijken wij in boot 10 naar deze vis. Waarom? Geen idee. En dan, dan komt daar ineens iets aanvliegen, wat mij brengt bij de titel van dit (inmiddels lange) visverslag. Een Noors gezegde schijnt te zeggen, daar waar een Visarend verschijnt, de Heilbot niet ver uit de buurt is. De Visarend heeft de Gul in het vizier, maar een groot aantal Meeuwen jagen hem weg. Wij zijn trouwens ook te laat met een foto. Op het moment dat de vogel uit het zicht verdwijnt, begint de top van Jacob zijn hengel te schokken… 

Gefocust en geconcentreerd wordt dit zijn moment. Twee uren na aankomst op deze stek gilt de molen het uit en kan het blussen beginnen. Er is geen houden aan, wat een kracht, wat een power. Noorse gezegden komen dus uit, want na een minuut of vijf kan ook Marcel in boot 9 beginnen aan het drillen van een Heilbot. Mijn vis komt na ongeveer een kwartier aan de oppervlakte en duikt weer terug naar onderen. Het is geen grote, maar Heilbot is Heilbot. De molen kraakt en piept aan alle kanten en met behulp van de vismaten aan boord wordt de vis gegaft en kan mijn vreugdemoment beginnen. De unster komt tot 44 ponden en het meetlint tot 1:14cm. Een topvis! Helaas is één van de kieuwen zozeer beschadigd, dat het onverstandig is om deze Heilbot terug te zetten en met pijn in ons hart gaat deze mee naar huis. Marcel weet zijn vis ook te landen en deze meet 1:15cm, bij 18,5kg. Het was tevens zijn eerste metervis en eerste Heilbot ooit gevangen, dus hij mocht als straf een vreugdedansje aan boord maken. Onbeschadigd kreeg deze vis zijn vrijheid terug. 

Na deze twee vangsten ging de stroming er helemaal uit en werd besloten om terug te varen naar het huisje. De Heilbot van Jacob hadden wij uiteraard op film en na een tip van Eddy Mares hadden wij in Nederland ook nog een onderwatercamera aangeschaft. Deze dril is ook voor een gedeelte onder water gefilmd en dat is toch wel spectaculair te noemen.

Na het middageten werden de motoren weer gestart en werd gelijk koers gezet richting open zee. Deze lag er als een spiegel bij en ook de zon was nadrukkelijk aanwezig. Prima omstandigheden dus. Stefan had ons nog een waypoint gegeven, waar het vergeven was van de grote Kabeljauw. Boot 10 ging daar dus heen, terwijl boot 9 de andere kant uitging, naar een diepte, wat liep van 12 naar 40 meter (prachtige zandplaat). Onze stek was dik drie kwartier varen en bijna bij de stek aangekomen werden eerst weer wat aasvisjes gevangen. De Koolvis kregen wij maar moeilijk aan de haak, want de stek zat barstensvol met Gulletjes (veelal Kelpgul, met de kenmerkende dieprode kleur) tot een zestig centimeter. Aan ultralichte stokjes natuurlijk sport van de bovenste plank. Wij bleven daarom wat langer hangen en na dik een half uur werden wij opgebeld, met de mededeling dat Mark al een uur aan het stoeien was met een mogelijke vis (onmiskenbaar Heilbot).

Aangezien de jongens deze niet wilden verspelen (zie 28 augustus), werd onze hulp ingeroepen. De coördinaten werden doorgegeven en vol gas gingen wij weer terug. Het lijkt dan een korte afstand, maar al met al was het toch driekwartier varen. Helaas bleek de vis zich ook nog ontdaan te hebben van de haak. Balen voor de vanger en balen voor ons. Wij hadden geen zin meer om het gehele stuk terug te gaan en zodoende werd de middag toch enigszins in mineur afgesloten. Niet dat de vangsten slecht waren, want vele, vele vissen werden er weer gevangen (en grote ook). Boot 9 won vandaag het klassement, want Simon en Mark wisten weer enkele meterkabeljauwen te vangen. Om iets na 21:00 uur kwamen wij weer terug in de haven en zoals gewoonlijk werd deze dag weer afgesloten met een lekker koud biertje (voor Brouwer senior natuurlijk een Jenever Ketel 1). De weersvoorspellingen voor morgen zijn niet goed, want de wind zal aanhalen tot minimaal 10m per seconde (windkracht 5). 

DONDERDAG 30 AUGUSTUS

De wekker ging weer vroeg, maar de eerste teleurstelling is een feit: er waait een stevige wind. Wij zijn al weer vroeg op het water, maar om het “hoekie” naar open zee is al snel duidelijk dat het hier niets wordt. Terug naar de beschutting van het fjord, maar bijzondere vangsten worden niet gedaan. Als daarna de telefoon gaat, worden wij verzocht om terug te komen. De wind zal aanhalen tot 17m per seconde. Veiligheid voor alles! ’s Middags mochten wij toch weer uitvaren, maar met de restrictie dat wij uiterlijk 18:00 uur binnen moesten zijn (ook weer vanwege opkomende wind). Links en rechts wisten beide boten nog wel wat te vangen, maar dat was het dan ook. Bij binnenkomst in de haven had een groep Litouwers nog wel een “platte” weten te vangen en dit monster woog dan ook 85 kilo. Het deed ons als vissers pijn aan de ogen en vooral de manier hoe er met deze vis werd omgesprongen. Opmerkelijk: de Heilbot ging in zijn geheel de vriescel in. Toch benieuwd hoe zoiets mee terug moet in de bus. Rare snuiters die Litouwers.
Na het ontwijken van een hele groep Elanden (deze verbleven de gehele vakantie rondom onze woning), werd door één ieder vroeg het mandje opgezocht. Morgen weer een dag. 

VRIJDAG 31 AUGUSTUS

Het waait weer hard deze ochtend (circa 05:30 uur). Wij wisten de vorige dag al dat wij om 10:00 uur ons moesten melden bij de receptie, voor overleg aldaar. Uiteindelijk mochten wij wel uitvaren, maar open zee zat er vandaag wederom niet in. Balen! Uiteindelijk het fjord weer overgestoken en op naar de Heilbotstek van woensdag. Vandaag proberen met kunstaas in de kleuren oranje, bruin en rood (o.a. de Cutbait Herring, kleur Orange Pearl Popeye). In de maag van de Heilbot van gisteren zaten namelijk allemaal krabben, dus waarschijnlijk aasden de Heilbotten hierop, dus dan dien je als visser je aasaanbieding ook enigszins aan te passen.

Bijna hadden wij nog succes, want Jacob kreeg een onmiskenbare aanbeet van een Heilbot, maar helaas liet deze het aas weer los. Later hoorden wij dat de vissen enorm traag waren in de aanbeten, dus misschien was dit dan ook verklaarbaar. Tussendoor werd er links en rechts nog wel iets gevangen, maar uiteindelijk waren wij redelijk vroeg binnen. ’s Avonds ging Mark er nog alleen op uit, maar ook bij hem was het niet wild. In tussentijd hadden de andere jongens al grotendeels de spullen ingepakt en schoongemaakt. Morgen alweer de laatste (halve) visdag. 

ZATERDAG 1 SEPTEMBER

De laatste dag van de vakantie. Natuurlijk weer vroeg uit de veren, ontbijt, vispakken aan en gaan met die banaan. De weersomstandigheden waren super, dus gelijk naar open zee. Boot 9 ging er een heel eind uit en boot 10 ging naar de stek die zij afgelopen woensdag zouden bevissen. Nou, Stefan had niet gelogen, want in een paar uurtjes tijd vingen wij met drie man een vracht aan dikke Kabeljauwen, wat Roodbaars, een enkele Lom en Leng en nog wat Schelvissen.

Plotsklaps kwam er een Visarend overvliegen. Het zou toch niet? Wij moesten gelijk weer aan het fabeltje denken, maar helaas, de tijd was toch echt verstreken. Boot 9 had ook leuk vis gevangen en na het schoonmaken van de boten en het aftanken, kon het huisje worden opgeruimd en werd de camper weer startklaar gemaakt. Om iets na 16:00 uur ging de deur van het Lighthouse op slot en na het afrekenen van de diesel van de boten (de borg van de boten werd hier weer mee verrekend) en het afscheid van Trine en Sonja, bracht de veerboot ons om 19:00 uur weer naar Hansnes.
Na een voorspoedige reis door het Scandinavische gebied, reden wij maandagochtend 10:00 uur Akkrum weer binnen. 

EINDCONCLUSIE:

De verhalen die wij vooraf hadden ontvangen bleken inderdaad te kloppen. Tørsvag Havfiske is een uitstekende bestemming waar iedere sportvisser zijn of haar droomvis kan vangen. De hoeveelheid vis is ongekend, want waar je ook vist; ze zitten werkelijk overal. De behulpzaamheid van de eigenaren en visgids Stefan is groots, de accommodatie is super en de boten zijn natuurlijk top. Let wel even op bij het afrekenen van de brandstof, want de prijzen liggen in Noorwegen vele en vele malen hoger. Dat was voor ons het enige kleine minpuntje, van een verder fantastische visvakantie.
De weersomstandigheden kunnen op Tørsvag per minuut veranderen. Wees daar alert op! Wij zijn er van overtuigd dat vissen op open zee toch wel de beste kansen biedt, maar het weer heb je in Noord-Noorwegen helaas niet in de hand. Gelukkig zijn er plekken genoeg in het immense fjord waar je altijd uit de wind kan vissen.
Vanzelfsprekend hebben wij vis voor eigen consumptie meegenomen. Dat is helemaal geen probleem, als je de kilo’s maar in de gaten houdt (maximum van 15kg per persoon, die wij overigens bij lange na niet hebben meegenomen). Als iedereen zich netjes aan de spelregels houdt, dan kunnen wij tot in lengte van jaren nog genieten van al het moois wat Noorwegen te bieden heeft. 

De waarheid achter de Noorse gezegden zijn voor ons zeker uitgekomen, ondanks dat niet iedereen een “platte” kon verschalken. En de Visarenden? De volgende vistrip houden wij deze soort weer in de gaten en reken maar dat de waarheid dan wederom boven tafel komt.  

Tot slot nog een dankwoord aan alle mensen die ons hebben geholpen en in het bijzonder Pim Pos, voor wederom zijn behulpzaamheid en het plaatsen van dit lange artikel op zijn eigen website: www.hengelsport.com.

Sportvissers die naar aanleiding van dit artikel geïnteresseerd zijn, kunnen contact opnemen met de redactie van hengelsport.com. Telefoonnummer en e-mailadres van mij zijn aldaar bekend. 

Akkrum, maart 2013.